''ไดอารีกับความทรงจำในวันวาน''
เรื่อง
'ความทรงจำตลอดเวลา 2 ปี ในรั้วถาวรานุกูล'
ตั้งแต่จบการศึกษาระดับชั้นประถมศึกษาที่โรงเรียนล้อมรักอัมพวา ฉันก็คิดว่าจะเข้ามาเรียนต่อที่โรงเรียนถาวรานุกูลเพราะว่าใกล้บ้านและเพื่อนเก่าที่สนิทกันก็เข้ามาเรียนกันเยอะ ทำให้ฉันเลือกที่จะเข้ามาเรียนโรงเรียนถาวรานุกูล วันแรกที่เข้ามาสมัครฉันเลือกที่จะสมัครเรียนห้องเรียนพิเศษกับเพื่อนที่โรงเรียนเก่าของฉัน ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากเลยที่จะได้เข้ามาในโรงเรียนถาวรานุกูล พอมาถึงวันฟัง
ผลสอบห้องพิเศษ ผลปรากฎว่าฉันไม่ติดห้องเรียนพิเศษ ฉันรู้สึกเสียใจมากที่ฉันไม่ติดห้องเรียนพิเศษแต่เพื่อนๆของฉันเขาก็ให้กำลังใจว่าถ้าเราไม่ติดห้องพิเศษเราก็สามารถเข้ามาเรียนห้องธรรมดาได้เหมือนกันฉันจึงเข้ามาสมัครห้องเรียนธรรมดาใหม่กับเพื่อนๆของฉันเราทั้งสามคนได้นั่งสอบห้องเดียวกัน พอมาถึงวันฟังผลสอบฉันก็รู้สึกตื่นเต้นมากเลยว่าฉันจะได้เข้าเรียนในโรงเรียนถาวรานุกูลรึเปล่า ผลปรากฎว่าฉันติดห้องเรียนพิเศษห้องที่ 5 ฉันดีใจมากเลยที่ได้เข้ามาเรียนในโรงเรียนถาวรานุกูล แต่ฉันก็รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้เรียนห้องเดียวกับเพื่อนของฉันอีกสองคนเพราะพวกเขาได้เรียนห้อง 4 แต่ยังไงพวกเราก็มากินข้าวด้วยกันในตอนกลางวันและกลับบ้านด้วยกันในตอนเย็น พอมาถึงวันปฐมนิเทศฉันก็ได้พอเจอเพื่อนใหม่หลายคนมากเลยแต่ก็ยังไม่มีเพื่อนที่สนิทกันในห้องเพราะตอนนั้นฉันยังไม่รู้จักใคร พอมาถึงวันเปิดเทอมที่จะมาเรียนวันแรกฉันก็ได้เจอเพื่อนใหม่ เธอชื่อ 'เบ้นซ์' เธอเป็นคนที่ตลก นิสัยดี เธอเป็นคนที่นิสัยคล้ายๆกับฉัน เราจึงเข้ากันได้ดี ฉันจะมีเพื่อนที่สนิทกันมากๆอยู่ 4 คน พวกเธอชื่อ เบ้นซ์ ลิลลี่ ดรีม และฉัน พวกเราสนิทกันมากเวลาเดินชอบเดินจับมือกันจนเพื่อนๆชอบบอกว่าพวกเราทำเหมือนคนที่เป็นแฟนกับจริงๆเลย พวกเราเลยนึกตลกตั้งสถานะ Facebook ว่าพวกเรากำลังคบกันอยู่ ทำให้เพื่อนๆหรือพี่ๆก็ต่างกันคิดว่าพวกเราคบกันจริงๆ พวกเราก็จะเปลี่ยนสถานะกันไปเรื่อยๆจนกว่าจะคบกันครบทั้ง 4 คน พวกเรามีความสุขมากๆที่ได้อยู่ด้วยกันถึงแม้พวกเราจะทะเลาะกันกี่ครั้งก็ตามพวกเราก็จะให้อภัยกัน และกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม แต่ถึงแม้ว่าฉันจะสนิทกับเพื่อนทั้ง 3 คนของฉันมาก ไม่ใช่ว่าฉันไม่รักเพื่อน 2/5 แต่บางคนฉันก็ไม่สนิทฉันจึงไม่ได้เล่นด้วย แต่ยังไงฉันก็รักเพื่อนๆทุกคนมากและขอบคุนที่อยู่ข้างๆฉันในเวลาที่ฉันมีปัญหา ขอบคุนที่ช่วยเหลือฉันในเวลาต่างๆและขอโทษที่ในบางครั้งฉันอาจทำตัวไม่ดีใส่ ขอโทษในบางครั้งที่ฉันอาจทำตัวปัญญาอ่อนใส่ ขอโทษในบางครั้งที่ฉันอาจเป็นคนเห็นแก่ตัวไปบ้าง ขอโทษที่ฉันอาจอารมณ์ร้อนเกินไปในบางทีทำให้ต้องทะเลาะกัน ขอโทษที่บางครั้งไม่เคยรับฟังเหตุผลเอาแต่ความคิดของตนเองเป็นหลัก ขอโทษที่บางครั้งอาจแกล้งแรงไปจนเพื่อนๆไม่ชอบ แต่ถึงแม้ว่าฉันอาจจะขอโทษไม่หมดในสิ่งที่ฉันได้ทำตัวไม่ดีไว้กับเพื่อนๆทุกคน แต่ยังไงฉันก็รักเพื่อนๆ 2/5 ทุกคนมากๆนะ รักที่สุด และก็ขอขอบคุณทุกช่วงเวลาดีๆที่มีให้กัน รักนะคะรั้วแดงขาว
ถาวรานุกูลขอบคุณที่ทำให้ได้เจอเพื่อนที่แสนดี ขอบคุณที่ทำให้เจอพี่ๆน้องๆที่น่ารัก ขอบคุณที่ทำให้เจอคุณครู อาจารย์ที่ใจดี ขอบคุณที่ทำเพื่อนักเรียนถาวรานุกูลตลอดมา ฉันจะไม่ลืมเลยค่ะว่าครั้งนึงได้เข้ามาเป็นลูกแดงขาวที่ทุกคนต่างก็อยากจะเข้ามา ขอบคุณค่ะ THN 90
 |
